|
Narzędzia wątku | Wygląd |
|
||||
|
||||
![]() O, мой застенчивый герой
О, мой застенчивый герой, ты ловко избежал позора. Как долго я играла роль, не опираясь на партнера! К проклятой помощи твоей я не прибегнула ни разу. Среди кулис, среди теней ты спасся, незаметный глазу. Но в этом сраме и бреду я шла пред публикой жестокой - все на беду, все на виду, все в этой роли одинокой. О, как ты гоготал, партер! Ты не прощал мне очевидность бесстыжую моих потерь, моей улыбки безобидность. И жадно шли твои стада напиться из моей печали. Одна, одна - среди стыда стою с упавшими плечами. Но опрометчивой толпе герой действительный не виден. Герой, как боязно тебе! Не бойся, я тебя не выдам. Вся наша роль - моя лишь роль. Я проиграла в ней жестоко. Вся наша боль - моя лишь боль. Но сколько боли. Сколько. Сколько.. O, mój nieśmiały bohaterze O mój nieśmiały bohaterze sprytnie uniknąłeś poniżenia. Długo grałam swoją rolę, nie mogąc polegać na partnerze! O przeklętą pomoc Twoją nie poprosiłam ani razu. Wśród kulis i cieni ukryłeś się, uniknąłeś oceny. W tym całym wstydzie i znieważeniu szłam przed bezwzględną publiką - wszystko na straty, wszystko na widoku, wszystko przez tą samotną rolę. O jak parter się zanosił! Nie wybaczyłeś mi bezwstydności, oczywistości moich strat, mojego uśmiechu niewinności. Łapczywie szły Twoje stada napoić się z potoku mojego bólu. Sama, jedyna – pośród wstydu stoję z opadniętymi rękoma. Błędnie myślący myślący tłum, prawdziwy bohater jest niewidzialny. Bohaterze, jakże Ty się boisz! Nie bój się, nie wydam Cię. Cała nasza rola, to tylko moja rola. Okrutnie w niej przegrałam. Ten cały nasz ból, to tylko mój ból. O ile bólu! |