[p1fo]

Zamieszczony przez Gavrill

Cześć Konrad. Ja na Twoim miejscu zacząłbym od wyróżnienia tłumaczeń ustnych i pisemnych.

Zgadzam się, chyba, że Dawid pisze tylko o tłumaczeniach pisemnych (na co wygląda). Wtedy jego podział jest bardzo dobrze zorganizowany.

[p1fo]

Zamieszczony przez niniel55

Masz rację. Nie uwzględniłam artykułów prasowych w swoim podziale, a one rzeczywiście różnią się od tekstów specjalistycznych. Ale musimy wziąć pod uwagę, że prasa dzieli się na prasę dla "zwykłych zjadaczy chleba" oraz prasę specjalistyczną i fachową. Artykuły z tych ostatnich raczej już będą podchodziły pod konkretne dziedziny, jak medycyna, ekonomia, czy prawo.

Prasę specjalistyczną i naukową podciągnąłbym pod teksty specjalistyczne, a "prasę dla zwykłych zjadaczy chleba" ujął jako artykuły prasowe. Pozdrawiam

[w.aanka]

Zamieszczony przez Krecona_Karolina

Zgadzam się z tym. Tym bardziej, że np. jeśli tłumacz ma do czynienia z przekładem ustnym tak zwanym konsekutywnym czyli tłumaczy zaraz po tym, jak prelegent skończy swoją wypowiedz, która zazwyczaj trwa 15min, niej jest w stanie wszystkiego przetłumaczyć tak jak w wersji oryginalnej, zawsze coś tam "zginie", a w następstwie ten przekład trafia do następnego tłumacza w jeszcze bardziej uszczuplonej formie.

kiedyś miałam sposobność widzieć notatki tłumacza ustnego, jakie ten robi podczas pracy, aby jak najmniej mu "umknęło". I muszę Wam powiedzieć, że nic z tego nie zrozumiałam! to był swego rodzaju szyfr, który odczytać może jedynie osoba, która go zapisała. O ile się nie mylę, to sposobu notowania uczą w szkołach dla tłumaczy na specjalności tłumaczenie ustne.

[w.aanka]

Zamieszczony przez niniel55

Zazwyczaj jest tak, że przed np. konferencją, na której mamy występować w roli tłumacza ustnego, dostajemy materiały dotyczące przemówień i prezentacji, z którymi musimy się wcześniej zapoznać. Jeśli mówca ma wcześniej przygotowany tekst swojej wypowiedzi, również może przekazać go tłumaczowi. Poza tym, w dobie internetu każdy tłumacz może (i powinien) samodzielnie zapoznać się ze słownictwem specjalistycznym z danej dziedziny. To wszystko bardzo ułatwia późniejszy proces tłumaczenia ustnego.

Bardzo ważna dla tłumacza jest nie tylko wiedza dotycząca stricte tematu mowy, ale również wszelkie dygresję, dowcipy, anegdoty.
Tłumacz powinien zostać tez poinformowany o dokładnym brzmieniu nazwisk oraz wszelkich liczbach, które prelegent będzie wymieniał/przytaczał podczas swojego wystąpienia.
To znacznie ułatwia pracę, zmniejsza stres i ryzyko popełnienia faux pas.

[w.aanka]

Zamieszczony przez Gavrill

W ogóle warte wymienienia wydają się dynamic i semantic translation. Pierwsze, według Eugena Nidy przenosi treści i idee do języka docelowego, wzbudzając w odbiorcy tłumaczenia takie same odczucia, jakie oryginał wzbudzał w odbiorcach oryginału. Tłumaczenie dynamiczne jest bardziej zaangażowane w syntaks, czyli składnię i jest niejako ukłonem w stronę autora oryginału.

Eugene Nida jest w ogóle postacią niesamowitą. Jest on autorem fundamentalnego dla translatoryki pojęcia ekwiwalencji dynamicznej. A jako ciekawostkę podam fakt, że nie był on językoznawcą, a misjonarzem. Nie przeszkodziło mu to jednak dokonać przekładu Biblii i stworzyć nową definicję przekładu: „Tłumaczenie polega na daniu w języku przekładu najbliższego naturalnego równoważnika przekazu w języku oryginału, przede wszystkim w znaczeniu, a następnie w stylu” Zgodnie z tym przetłumaczył on frazę "chleba naszego powszedniego" jako "ryby naszej powszedniej".

[justynagy]

Twoja lista jest imponująca, ale myślę, że colloquial można potraktować oddzielnie. Ja bym ogóle wyszła od podziału tłumaczenie ogólne i specjalistyczne, a potem w specjalistycznych wyróżniła podgrupy (na pewno literackie, techniczne, medyczne i prawne). A podział ustne/ pisemne to podział wg zupełnie innych kryteriów