[kapix]

Zamieszczony przez rdest

"Buszującego w zbożu" czytałam w latach mej wczesnej młodości i chyba to był odpowiedni czas na przeczytanie jej - zrobiła na mnie duże wrażenie, odpowiadała mojej czytelniczej wrażliwości. Teraz boję się znowu po "Buszującego..." sięgnąć - żeby nie zabić magii

Otóż to. Wydaje mi się, że lata wczesnej młodości to właśnie ten czas, kiedy "Buszujący" może mieć najwięcej zwolenników. Też kiedyś byłam tą książką zachwycona, a gdy na studiach przeczytałam ją po raz kolejny, ledwo mogłam skończyć, tak mnie wynudziły jego nastoletnie, zbuntowane wynurzenia. Ale to tylko moje zdanie.

[anjya]

książka ma swój specyficzny klimat.
kupiłam książkę w oryginale już jakiś czas temu i próbowałam zacząć, ale mnie nie wciągnęła, dopiero teraz uparłam się, że ją przeczytam i udało mi się - ale to chyba złe określenie, bo po tym jak się wciągnęłam czytałam ją z przyjemnością.
niepowtarzalna atmosfera, odnoszę wrażenie, że taka chłodna, mroczna, bohater jest zagubiony i nie może się odnaleźć. i ta dosadna różnica między światem dorosłych, który jest "phony" a światem dzieci (który reprezentuje siostra Holdena).
jednym z poruszających momentów była dla mnie rozmowa z Phoebe, w której pytała się Holdena co chce robić w życiu i jego ostateczną odpowiedzią było to, że chce ratować dzieci od upadku z klifu.

koniecznie muszę przeczytać też inne utwory Salingera.

[kasia9]

Jeśli podobał Wam się Buszujący polecam szczególnie "Dziewięć opowiadań" i czekam na opinie, ponieważ ciekawi mnie bardzo jakie wrażenie zrobi na Was ta książka.

[angellka12]

Na pewno pamiętacie, że słowo klucz w tej powieści to phoniness, phony Jaki jest polski odpowiednik ? Czyżby pozer ? Nie czytałam wersji polskiej i jestem ciekawa jakie było tłumaczenie ?

[soivka]

Zabójca Johna Lennona miał przy sobie "Buszującego w zbożu" w tej chwili. Niemniej uwielbiam tą książkę i całą twórczość Salingera. Trzeba przyznać, że jest nietuzinkowa, zupełnie inny klimat. Opowiadania z Seymour'em Glass'em w roli głównej i o całej jego rodzinie, oraz w osobnym zbiorze zakończenie jego historii były niesamowite. Chyba nawet bardziej mi się podobały niż sam "Buszujący w zbożu".

[d.turska]

"Buszujący..." był u mnie lekturą w gimnazjum, a potem chyba w liceum na angielskim... Jednak to, że już go dwa razy czytałam, nie znaczy, że nie powinnam jeszcze raz po niego sięgnąć, zwłaszcza że już wiele zapomniałam

[JSky]

Język był bardzo przystępny, prosty i właśnie takim językiem zostały przedstawione ww. problemy takie jak konformizm czy wyścig szczurów. Polskie tłumaczenie z angielskiego jest moim zdaniem bardzo dobre. Zainteresowała mnie końcówka: kiedy Holden zabrał swoją siostrę do wesołego miasteczka (o ile dobrze pamiętam) i co mogłaby oznaczać taka scena.

[skwarek]

Świetna książka, materializująca moje odczucia jako nastolatka na temat życia i ludzi. Moja znajoma stwierdziła nawet, że to książka o mnie

[pacynka]

Czytałam tę książkę już na studiach i prawdę mówiąc ledwo przebrnęłam... być może było już za późno, ale zupełnie nie zrozumiałam idei ani fenomenu tej książki.

[Mylene03]

Czytałam Buszującego w zbożu na pierwszym roku studiów. Przyznaję, że już trochę zapomniałam, ale pamiętam że na początku ciężko mi było zrozumieć przesłanie tej książki i dopiero po dłuższej analizie mi się to udało. Teraz mogę powiedzieć tylko tyle, że z przyjemnością bym ją jeszcze raz przeczytała.