[Melissa]

Wiersz Kathleen Jamie, opublikowany w roku 1999.
Kathleen Jamie o sobie pisze: „I am a poet and a writer of non-fiction. I began writing poetry in my teens and published a first booklet at age 20. Since then, writing has remained the touchstone of my life. It’s where I do my best thinking, and where I rub up against the world. I was raised in Currie, Midlothian, the child of an ordinary, non-literary Scottish background. Writing poetry was an odd thing to do. I don’t know why it began, but it was secretive and liberating and real” ([url]http://www.kathleenjamie.com/[/url]).

Meadowsweet
Wiązówka

Tradition suggests that certain of the Gaelic women poets were buried face down.

Według tradycji niektóre gaelickie poetki grzebano twarzami do dołu.

So they buried her, and turned home,
a drab psalm
hanging about them like haar,

Pogrzebali ją, i zawrócili,
szary psalm
spowijał ich niczym mgła;

not knowing the liquid
trickling from her lips
would seek its way down,

w niewiedzy, że płyn
sączący się z jej ust
odnajdzie drogę w dół,

and that caught in her slowly
unravelling plait of grey hair
were summer seeds:

i że uchwycone w jej wolno
rozwijany siwy warkocz
będą letnie ziarna:

meadowsweet, bastard balm,
tokens of honesty, already
beginning their crawl

wiązówka, nieślubny balsam,
oznaki szczerości, które już
zaczęły pełzać

toward light, so showing her,
when the time came,
how to dig herself out —

ku światłu, ukazując jej,
gdy przyjdzie czas,
jak się wygrzebać –

to surface and greet them,
mouth young, and full again
of dirt, and spit, and poetry.

na powierzchnię, i witać je;
usta młode, i pełne znów
ziemi, śliny i poezji.